రాజ్యం పిరికిది
భయపడుతుందది మనుషుల్ని చూసి
పిల్లల్ని, నవ్వుల్ని,
పువ్వుల్ని, నీడల్ని చూసి
నిలువెల్లా బెదురుతుందది అనుక్షణం
కానీ, ఇదిగో ఈ పిల్లడు
వెక్కిరిస్తుంటాడు,
వెంటాడుతుంటాడు
వందల వేల సంవత్సరాలు
ముష్కర మూకల ఆత్మల్ని
ఇక మోస్తారు వాళ్ళు
ఈ శిలువని ఎప్పటికీ
పెట్టుకుంటాం నిన్ను
నీ రూపుని, మీ స్వాతంత్రకాంక్షని
ఇంకెప్పటికీ మా గుండెల్లో
బాలచంద్రుడా, నెలవంకా
మా కడుపున పుట్టని
మా కన్నతండ్రీ!
వేయి ముక్కలుగా ఛిద్రమైన
స్వప్నాలు ఒక్కటవుతాయి ఒకనాడు
మళ్ళీ వస్తారు తప్పక మీరు
28.3.2014
No comments:
Post a Comment